Maryna Mniszchówna

Pod Starym Samborem (Obwód Lwowski) w Laszkach Murowanych, urodziła się w 1588 roku Maryna Mniszchówna / (ros.) Мнишек Марина Юрьевна – carowa Rosji oraz koregentka cara Dymitra Samozwańca I / (ros.) Лжедмитрий I (1581 – 1606), który był rzekomo, cudownie ocalałym carewiczem Dymitrem. Jak wiadomo Dymitr Iwanowicz (1582-1591) książę Ulicki i święty prawosławny, który był młodszym synem cara Rosji Iwana IV Groźnego i jego siódmej żony Marii Nagoj – zginął w 1591 roku.

Portret Maryny Mniszchówny z okresu przed objęciem władzy w Rosji

Jan III Sobieski

17 sierpnia 1629 w Olesku / Олесько (obecnie Obwód Lwowski) na Zamku Oleskim urodził się Król Polski i Wielki Książę Litewski Jan III Sobieski, herbu Janina. Przed objęciem tronu był hetmanem m koronnym, hetmanem polnym koronnym, marszałkiem wielkim koronnym oraz chorążym wielkim koronnym. Zwany przez Turków „Lwem Lechistanu”, a przez chrześcijan „Obrońcą Wiary”.

Jan III Sobieski
„Z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski”.

Bruno Schulz

Bruno Schulz (ukr. Бруно Шульц), urodzony 12 lipca 1892 roku w Drohobyczu w rodzinie zasymilowanych galicyjskich Żydów – był wybitnym polsko-żydowskim prozaikiem, grafikiem, malarzem, rysownikiem, a także krytykiem literackim. Zastrzelony w tzw. „czarny czwartek” 19 listopada 1942 roku w Drohobyczu na skrzyżowaniu ówczesnych ulic Mickiewicza i Czackiego przez oficera niemieckiego podczas okupacji hitlerowskiej. Do najważniejszego dorobku pisarskiego Brunona Schulza należą dwa tomy opowiadań: „Sklepy cynamonowe” oraz „Sanatorium pod Klepsydrą”.

Jerzy Kotermak Drusianus

Jerzy Drohobycz (ukr. Юрій Дрогобич), czasem też Jerzy Kotermak Drusianus lub Georgius Drohobicz.

Urodzony około 1450 roku w Drohobyczu –  ukraiński filozof, astronom, astrolog, a także pierwszy ukraiński Doktor Medycyny (tytuł naukowy). Jerzy Drohobycz było jego pseudonimem, jego prawdziwym nazwiskiem było „Kotermak” (ukr. Юрій Михайлович Котермак). Studiował na Uniwersytecie Bolońskim we Włoszech, gdzie później objął stanowisko profesora oraz rektora. Był również profesorem Akademii Krakowskiej (obecnie Uniwersytet Jagielloński), a także autorem pierwszego ukraińskiego, drukowanego dzieła w języku łacińskim „Judicium prenosticon Magistri Georgii Drohobicz de Russia”. Umarł 4 lipca 1494 roku w Krakowie.

Iwan Franko

Iwan Franko (ukr. Іван Якович Франко) – wybitny ukraiński poeta, pisarz, tłumacz, slawista, a także działacz społeczny oraz polityczny. Urodził się w rodzinie wiejskiego kowala we wsi Nahujowice (ukr. Нагуєвичі) w okolicach Drohobycza. W latach 1951 – 2009 wieś nosiła nazwę Iwana-Franka. Obok Tarasa Szewczenki, Iwan Franko uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli ukraińskiej myśli politycznej i literatury.  Iwan Franko napisał przeszło 5 tysięcy pozycji bibliograficznych, a jego poezja odznacza się ogromnym bogactwem tematów oraz nieznaną dotychczas w literaturze ukraińskiej różnorodnością form. Iwan Franko był chory na Kiłę / Syfilis (łac. lues, syphilis), umarł w 28 maja 1916 roku we Lwowie. Stanisławów, nazwa miasta, które nazwano przez hetmana polnego koronnego Andrzeja Potockiego na cześć swego ojca Stanisława Rewery Potockiego, w 1962 roku, podczas obchodów 300-lecia założenia miasta, została zmieniona na Iwano-Frankowsk (ukr. Івано-Франківськ ) ku czci Iwana Franki. Uniwersytet Lwowski, a także Drohobycki Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny, również noszą obecnie nazwę „imienia Iwana Franki”. Obecnie „Ziemia Drohobycka”, jest nazywana „Ziemią Kamieniarza” (ukr. Земля Каменяра), nazwano ją tak, również ku czci Iwana Franki oraz jego znanego rewolucyjnego utworu ” Kamieniarze”.

Omelian Stocki

Omelian Stocki (ukr. Омелян Олександрович Стоцький) – urodził się 15 sierpnia 1894 roku, we wsi Bohutyn (ukr. Богутин) w okolicach Złoczowa w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie kapłana.

Wybitny Ukraiński działacz naukowy, pedagog, inżynier górnictwa ropy i gazu oraz założyciel Kurortu Schidnycia. Ukończył gimnazję we Lwowie, tam też studiował na Uniwersytecie Lwowskim, po czym zdobył tytuł magistra filologii niemieckiej. Brał udział w I Wojnie Światowej, uczestniczył w walkach, trafił do włoskiej niewoli po zakończeniu wojny. Po II Wojnie Światowej, dzięki ukończonej w 1926 roku Krajowej Górniczo-Wiertniczej Szkoły w Borysławiu, został inżynierem gazoliniarni w Borysławiu, a następnie w Schidnyci. Dzięki jego działalność przemysł naftowy i gazowy wyżej wymienionego regionu, został „wyciągnięty z ruiny” i upadku. W 1956 roku, po wyjściu na emeryturę, Omelian Stocki zaczyna szukać źródeł wody mineralnej na tym obszarze. Załącza do poszukiwań naukowców z Uniwersytetu Lwowskiego oraz Medycznego Instytutu we Lwowie. Początkowo władze nie były zainteresowane poszukiwaniami, biurokratyczne bariery utrudniały badania przez około 20 lat. Zbadano wówczas 38 źródeł wody mineralnej.

Dzięki medycznej ekspertyzie oraz eksperymentom, realizowanym przez Lwowski Medyczny Instytut, udowodniono, że źródła № 1, 3, 4, 5 w Schidnyci, są przydatne do leczenia rzędu schorzeń urologicznych. Dzięki inicjatywie Omeliana Stockiego, rozpoczęto szereg badań geologicznych, przeprowadzono 17 wierceń głębinowych, co zaowocowało założeniem Kurortu. 3 listopada 1977 roku, Ministerstwo Geologii ZSRR, wręczyło Omelianowi Stockiemu „Dyplom Założyciela Kurortu”.

Umarł Omelian Stocki – 10 stycznia 1979 roku w swojej umiłowanej miejscowości – Schidnyci. Obecnie uzdrowisko, kurort, miejscowość miejskiego typy nosi nazwę: „Balneologiczny Kurort im. Omeliana Stockiego – Schinnycia”. W małym budynku, który został wyremontowany przez głównego lekarza sanatorium „Schinnycki Krarpaty” (ukr. Східницькі Карпати) Zenowij Krajczyk (ukr. Зиновій Крайчик), założono muzeum, poświęcone Omelianowi Stockiemu. Zebrano liczne eksponaty, dokumenty oraz rzeczy osobiste tej bardzo ambitnej i przedsiębiorczej osoby. Wśród eksponatów znajdują się liczne dokumenty związane z trzydziestoletnią biurokratyczną walką Omeliana Stockiego z aparatem rządzącym – w celu uznania leczniczych właściwości wód mineralnych z lokalnych źródeł.

TAGI ARTYKUŁU

Akademia Krakowska, Drohobycz, Franko, Kotermak, Olesko, Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny, Rosja, Sambór, Schidnycia, Schulz, sklepy cynamonowe, Sobieski, Stocki, Uniwersytet Jagielloński, znane osoby