Swalawa / Свалява miasto w obwodzie zakarpackim położone nad rzekami Latorica oraz Swalawka. Etymologia nazwy Swalawa pochodzi z okresu, kiedy osada na obszarze której występowały pokłady soli, należała do historycznej krainy Marmarosz traktowanej jako część Siedmiogrodu. Transportowano stąd duże ilości soli, a słowo Swalawa jest pochodną słowiańskiego rdzenia „sól” – Zolwa / Зольва, Solawa / Солява, Solwa / Сольва.

Występują tutaj liczne źródła wody mineralnej służące do picia oraz kąpieli. Są to wody solanki, sodowe, potasowe, chlorkowe o dużym poziomie mineralogicznym. Występują też wody typu „Borżomi” / „Боржомі”. Właściwości lecznicze tych wód były znane miejscowej ludności już w średniowieczu. Wody mineralne pochodzące z okolic Swalawy są znane na całej Ukrainie. Są butelkowane i rozprowadzane po całym kraju pod nazwami: „Swalawa”, „Polana Kwasowa” oraz „Łużanska”.

Po II wojnie światowej rozwinęła się funkcja uzdrowiskowa. Władze radzieckie nadały miastu status kurortu balneologicznego. W trzech głównych sanatoriach: „Polana / Поляна”, „Słoneczne Zakarpacie /Сонячне Закарпаття” oraz „Kwiat Połoniny / Квітка Полонини” prowadzone są zabiegi lecznicze przy użyciu wody oraz lokalnego klimatu. W pobliskich górach występują źródła wody termalnej, przy których wybudowano pływalnie.

Największym zabytkiem miasta jest drewniana cerkiew pod wezwaniem Michała Archanioła pochodząca z czasów od XVI do XVIII wieku oraz rzymskokatolicki kościół p.w. Uśnięcia Najświętszej Marii Panny z XIX wieku.

TAGI ARTYKUŁU

Swalawa, uzdrowisko